Prolog

Szłam właśnie ulicami Łodzi i zastanawiałam się co tym razem zrobiłam źle, czym zawiniłam. Miałam dość ciągłego ignorowania mnie i rekompensowania miłości przez kupowanie drogich prezentów. Nie potrzebowałam tego, chciałam móc porozmawiać normalnie ze swoimi rodzicami, wyżalić się matce. Jednak nie mogłam, oni tego nie chcieli. Nie wiem dlaczego w ogóle zdecydowali się na dziecko. W tym momencie miałam dość wszystkiego. Moim celem była Manufaktura. Myślałam, że zakupy rozwiążą sprawę, jednak one też nie wypełniły pustki. Wracałam do domu obładowana torbami z różnych sklepów. Było już dobrze po 22, trochę się bałam. Szłam nie oświetloną uliczką, słyszałam za sobą kroki, przyśpieszyłam. Wszędzie otaczała mnie ciemność, która była cholernie przerażająca. Słyszałam kroki mężczyzny za sobą. Poczułam jak ktoś chwyta mnie za ramie i rzuca na ziemię. Krzyknęłam, czułam jak próbuje wyrwać mi torebkę. Nie wiem co mną wtedy kierowało- adrenalina, tak to chyba to, szarpałam się i próbowałam odzyskać swoją własność. Nagle ostry ból przeszył  moją klatkę piersiową, czułam jak upadam na zimnu chodnik. Powoli zaczęłam tracić oddech, słyszałam tylko jak kroki oddalają się , zostałam sama, nigdy nie myślałam, że to wszystko stanie się tak szybko, nie bałam się śmierci, nicość przyszła nie zauważona, nie uczułam już nic, to chyba koniec, tak właśnie w tym momencie myślałam, lecz to był dopiero początek…

Od autorki:
No i mamy prolog. Jutro albo w czwartek pierwszy rozdział. :)